Я стаю на гаўбцы Сусьвету...

Я стаю на гаўбцы Сусьвету,
На сьцянох я малюю цябе.
Мы з табою круцім плянэту,
Калі разам па вулках ідзем.

Зелянінай фарбую я лісьце,
Валасы ты спляла у лясы.
Ды няма ў мяне іншага выйсьця,
Як каханьня зьбіраць каласы.

Мой аловак бязьлітасна-шэры
Ўсім уявіць каменьні-дамы,
Голас твой паўтараць у этэры,
Па яго хвалёх будзем плыць мы.

Мае літары возьмуць паэты,
Твае формы успрымуць гады,
Мае фарбы усхваляць кабеты,
Твае вочы – крыніцы вады.

Запалю я калядную зорку,
Ты купальскі адпусьціш вянок,
Першым шэрагам маем галёрку,
Тэлескопы ўзмацняюць нам зрок.

Я палю на гаўбцы Сусьвету,
Валасы ты спляла у лясы.
Таямнічую маем мы мэту,
Мы ўспрымаем часоў галасы.